31 lipca zmarł Tadeusz Komendant – krytyk literacki, wykładowca na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego w Zakładzie Teorii Literatury i Poetyki, znany przede wszystkim jako tłumacz i popularyzator dzieł Michela Foucaulta, któremu poświęcił osobną książkę (Władze dyskursu. Michel Foucault w poszukiwaniu siebie, Warszawa 1994).
Urodził się w Pokośnie w gminie Suchowola w województwie podlaskim, na dawnej Grodzieńszczyźnie. Studiował filologię polską na Wydziale Polonistyki (1977) i filozofię na Wydziale Nauk Społecznych (1978) Uniwersytetu Warszawskiego. W 1992 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Od 1986 roku pracował w redakcji „Twórczości” na stanowisku kierownika działu eseju. Zmarł w przeddzień przejścia na emeryturę.
Z języka francuskiego przetłumaczył kilka fundamentalnych dzieł Michela Foucaulta, filozoficzno-pornograficzne powieści Georges’a Bataille’a, próbował także przełożyć na język polski dyskurs Jacques’a Lacana. Wśród jego przekładów wyróżnić można Opowieści okrągłego stołu (Warszawa 1987), Historię oka i inne historie Georges'a Bataille'a (Kraków 1991), Nadzorować i karać (Warszawa 1993) i Historię seksualności Michela Foucaulta (Warszawa 1995) oraz Wielką miłość Erika Orsenny (Warszawa 1996). Za swoje największe osiągnięcie pisarskie uważał tłumaczenie Albucjusza Pascala Quignarda. Był również autorem. Za Lustro i kamień. Prywatny sylogizm otrzymał nagrodę im. Stanisława Piętaka (1993), a za zbiór esejów Upadły czas nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1998).